Konu: Serdar Yıldırım-Kibrit Kutusu Kadar EvimizOlacaktı

Kibrit kutusu kadar evimiz olacaktı

Evin içi on tane çocukla dolacaktı

Kızların adını anne, oğlanların adını baba koyacaktı

Komşular, misafirler çocukların adını karıştıracaktı.

Kibrit kutusu kadar evimiz olacaktı

Gökkuşağı mutluluk olup evimizi saracaktı

Güneş soba olup evimizi ısıtacaktı

Pencereleri açtık mı, rüzgar evimizi süpürecekti.

Hayallerimi sakladığım kibrit kutusu sol göğüs cebimde

Uzun zaman var ki, onu açıp bakmadım

Halımız, koltuğumuz daha yoktu ama evlendikten sonra alacaktık

Ben edi, sen büdü kilim üstünde kıvrılıp yatacaktık.

Kapıda arabam olmayacaktı ama ben de adamdım

Daha iyi bir iş bulur, çalışır, evime bakardım

Serde askerlik vardı ama boş ver aldırma

Sayılı günler çabuk geçermiş, bilmez misin?

Evlenince bakkal, kasap borcu derler, ev kirası

Ev kirası olmayacak, onu düşünme

Bir bakkal borcu ne tutacak ki?

Kasap mı, et yemeyiveririz, olur biter.

Sevdalar saldım yalnızlığıma

Ümitler saldım umuduma

Nikah defteri diye hayal edip

İmzalar attım boş kağıtlara.

Daha nişanlıydık,  ben yalnız kaldım

Sen trafik kazasında ölmesen, ben yalnız gezmezdim

Yollarda avare dolaşıp geleceği ezmezdim

Bu şiiri yazdığım kalemi kırmazdım.

Nikâhımız on haziran bilmem kaç yılındaydı

O güne ayarlıydı, zaman saati kuruluydu

Kiraladığımız gelinliğin evin duvarında asılıydı

Pek çok on haziran geldi geçti, sen dönmedin.

Yazan: Serdar Yıldırım